سید عبدالرحیم محمودی در سال ۱۲۷۹ ه ش در روستای قلعه سر بخش چهاردانگه دیده به جهان گشود. پدر بزرگوارش حجّة‌الإسلام والمسلمین حاج سیّداسماعیل محمودی می باشد که خود از علمای بزرگ عصر خود بودند.

حاج سیداسماعیل، پسرش عبدالرحیم را برای فرا گیری علوم دینی به روستای اراء آورده که در آن زمان آیت الله سید شفیع ارایی که از علمای بزرگ بود حوزه علمیه ای در آنجا دایر کرده بود که علاقه مندان از روستاهای دور و نزدیک جهت کسب علوم دینی در این حوزه علمیه گرد هم می آمدند.

 سید عبدالرحیم به مدت ۱۰ سال در محضر آیة‌الله حاج سیّد شفیع ارایی تلمذ نمود. حجّة‌الاسلام حاج سیّد سیف‌الله محمودی(سالیانی به کار قضاوت در دستگاه قضاء مشغول بودند) ساکن مشهد ازقول پدرشان مرحوم حاج سیّدعبدالرحیم نقل کردند؛چون مرحوم حاج سیّد شفیع فرزند نداشتند، پدرم به عنوان فرزندخوانده آن مرحوم و در منزل ایشان سکونت داشتند. زمانی که استادش سید شفیع فوت نمودند(۱۲۹۹ ش)  ازجمله کسانی بودند که برای  بدرقه جنازه اش  تا فولادمحلّه رفتند و همچنین عمامه مبارک آقاسیدشفیع  را نصف کردند و نیمی از آن را به پدرم اهداء نمودند و ملبّس به لباس روحانیت شدند.

 حاج سیّد عبدالرحیم بعد از آن به  مدت چهارسال در درس حضرت آیة الله حاج شیخ علی اصغر ولویی که در روستای ولویه حوزه علمیه دایر نموده بود ، شرکت کردند و از این عالم وارسته کسب فیض نمودند و  سپس به ساری عزیمت نمودند.

 حجت الاسلام عبدالرحیم از خطبای توانمند منطقه  بودند، ایشان تبلیغات مفصّلی برای اگاهی مردم از شریعت مقدس اسلام در منطقه چهاردانگه داشتند و در منزل مرحوم حاج میکائیل شفیعی ، ازنوادگان حاج میرمحمد «برادر مرحوم حاج سیّدشفیع » و منزل مرحوم حاج میرمختار میرعمادی پدر جناب استاد حاج سیّد صالح می آمدند و به وعظ و خطابه در روستای إراء می‌پرداختند که با حضور ایشان در روستای اراء، اهل علم  به وعظ وخطابه نمی پرداختند.

 حجت الاسلام حاج سید عبدالرحیم محمودی در مازندران و به خصوص شهرستان نکاء مشغول تبلیغ دین بودند و از جمله کسانی بودند که در سال ۱۳۱۵ مجوّز پوشیدن لباس و منبر را در زمان رضاشاه داشتند. ( این مجوز فقط به علمای بزرگ که از طرف مجتهدین دارای اجازه بودند داده می شد )

این خطیب توانا  بعد از سال ها تبلیغ مذهب حقه تشییع  در ۷۹سالگی در ۱۱ تیر ماه ۱۳۵۹ در روستای قلعه سر جان به جان آفرین تسلیم و در جوار رحمت حق آرم گفت. ایشان وصیّت کردند در قسمت راه پلّه‌های مسجد روستا مسیر تردّد نماز گذاران و مؤمنین دفن نمایند.

پدر او خُوَیلد بن اسد و مادر او فاطمه دختر زائده است. تولّد حضرت خدیجه علیهاالسلام سال 68 پیش از هجرت است. ازدواج مبارک خدیجه با وجود مبارک و نازنین حضرت محمّد صلی‏ الله‏ علیه‏ و‏آله‏ وسلم هنگامی بود که 25 سال از عمر شریف پیامبر صلی‏ الله‏ علیه‏ و‏آله‏ وسلم و چهل سال از عمر حضرت خدیجه علیهاالسلام می‏ گذشت. او از لحاظ نسب از همه زنان پیغمبر صلی‏ الله‏ علیه‏ و‏آله‏ وسلم به پیغمبر نزدیک‏تر است. او در ماه رمضان سال دهم بعثت و اندکی پس از وفات حضرت ابوطالب درگذشت. پیغمبر او را در «حجون» دفن کرد و خود او را در قبر گذاشت.